Suzan had al een paar jaar een kinderwens, maar Judith was nog bezig met andere dingen zoals voetballen en stappen. Een paar jaar later was Judith er klaar voor en zijn we ervoor gegaan. Judith zou proberen zwanger te raken.
We stonden twee jaar op de wachtlijst en pas toen konden we het traject van KID (Kunstmatige Inseminatie Donorzaad) ingaan. We hebben vijftien maal KID gedaan, dat is kunstmatige inseminatie door middel van een spermadonor in het ziekenhuis. Er wordt dan vaginaal sperma ingebracht. Iedere keer moest Judith daarvoor naar het ziekenhuis en de KID vond plaats op een moment in de cyclus waarvan verwacht werd dat er een bevruchting plaats kon vinden.
De donor is bekend bij het ziekenhuis. Judith: "mocht ons kind willen weten wie de verwekker is geweest dan kan dat. Daar doen we niet moeilijk over."
Na vijftien pogingen was het niet gelukt om zwanger te raken. In eerste instantie hadden Judith en Suzan gedacht om het hierbij te laten maar na vijftien pogingen KID waren ze toch zover om nog een stapje verder te gaan… IVF. Bij IVF (In Vitro Fertilisatie) wordt er een eicel bevrucht buiten de baarmoeder. Suzan "We zijn begonnen met het toedienen van hormonen door middel van injecties die Judith zichzelf moest geven waardoor er eicellen aangemaakt werden. Deze eicellen werden weggehaald door middel van een punctie en met het donorsperma in het laboratorium bevrucht en ingevroren. Daarna werd de bevruchte eicel weer teruggeplaatst bij Judith. De rest van de bevruchte eicellen worden in de vriezer bewaard, een halfjaar lang. Voor je vijfendertigste wordt er in principe één eicel teruggeplaatst en na je vijfendertigste twee eicellen per keer. In het basispakket van de zorgverzekering zitten 15 KID pogingen en drie IVF pogingen."
Judith: "Goed, de hele zwangerschap is eigenlijk zonder problemen verlopen. Toen bij de controle van rond de drieëndertig weken bleek dat de baby wat aan de kleine kant was, heb ik het wat rustiger aan gedaan. Uiteindelijk had Kjell een normaal geboortegewicht".
Suzan : "Ja, we wilden dit hele proces met z’n tweeën beleven. Ook naar de controles gingen we altijd met z’n tweeën."
Suzan: "Ik had ons aangemeld voor zwangerschapsgym en had verwacht dat Judith dit ook leuk zou vinden. Bij nader inzien leek het Judith toch niets om met allerlei andere dames aan zwangerschapsgym te doen en hebben we de afspraak weer afgezegd."
Na de geslaagde IVF poging waren we onder controle bij de verloskundige, zij heeft ons begeleid tot aan de bevalling. Na tweeënveertig weken zwangerschap is Judith uiteindelijk ingeleid en na een bevalling van vijftien uur werd hun zoontje Kjell geboren. De bevalling is Judith niet meegevallen. Aan het eind van de bevalling kreeg ze pijnbestrijding omdat ze de pijn bijna niet meer kon verdragen. Uiteindelijk is Kjell op een normale manier geboren. Ook voor Suzan was het een hele ervaring om te zien hoeveel pijn Judith had en hoe ze daar mee om ging. Judith vertelde dat Suzan voor haar een hele steun was tijdens de bevalling.
In eerste instantie was Suzan op het gemeentehuis geweest om te vragen of ze het kind bij de geboorte-aangifte kon erkennen. Hier werd haar verteld dat dit prima zou kunnen bij de aangifte op het gemeentehuis na de geboorte. Toen ze echter na de geboorte aangifte kwam doen vertelde de mevrouw op het gemeentehuis dat ze dit samen met haar partner Judith zou moeten doen. Toen ze samen kwamen om aangifte te doen en te erkennen bleek dat dit niet op deze manier mogelijk is. Het had wel op deze manier gekund maar alleen als zij getrouwd waren geweest. Omdat ze niet getrouwd zijn is het alleen nog mogelijk middels een adoptieprocedure waarbij Suzan Kjell moet adopteren. Van te voren hebben ze dit niet geweten. Hadden ze dit van te voren geweten dan hadden ze wellicht andere keuzes gemaakt. Dit is voor hen een dubbel gevoel: zij hadden graag allebei juridisch moeder willen zijn van Kjell en dat loopt nu anders door verkeerde voorlichting op het gemeentehuis. Hun grote angst is dat voordat de adoptie geregeld is er iets gebeurt met Judith.
Zouden jullie graag een baby willen, ga er dan voor…Als je ziet wat je ervoor terug krijgt dan is het echt de moeite waard. Het is niet eenvoudig en laat je vooral goed voorlichten over de erkenning van de baby.
